Το κατά πόσο είναι ή όχι "ταμπού" οι ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ, και της ΔΕΠΑ, έχουν αρχίσει να συζητούν ξανά στην κυβέρνηση, με αφορμή το ναυάγιο του ΔΕΣΦΑ.
Τροφή για τέτοιες σκέψεις και συναντήσεις που έχουν γίνει και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο, σύμφωνα με τις πληροφορίες του "Energypress", προσφέρει η συζήτηση για το μοντέλο του νέου διαγωνισμού του ΔΕΣΦΑ, και κατά πόσο αυτό μπορεί να κουμπώσει με τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ρόλο των δικτύων. Δηλαδή τουλάχιστον το 51% να παραμείνει στο Δημόσιο.
Εκτός λοιπόν από τα σενάρια πώλησης ενός μειοψηφικού πακέτου του διαχειριστή, στις ίδιες συναντήσεις τέθηκε και το γεγονός ότι βρέξει -χιονίσει, η προκήρυξη νέου διαγωνισμού για το ΔΕΣΦΑ μεταθέτει χρονικά προς τα πίσω τις
ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΠΑ (65%) και των ΕΛΠΕ (35%).
Διότι για να αποκρατικοποιηθεί η ΔΕΠΑ, πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η πώληση του όποιου ποσοστού της κατά 100% θυγατρικής της (ΔΕΣΦΑ), προκειμένου ο πωλητής και οι δυνητικοί αγοραστές να ξέρουν τι ακριβώς πωλείται. Το αυτό ισχύει και με το ποσοστό του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ -που κατέχουν το 35% του ΔΕΣΦΑ- και που λογικά θα έβγαινε προς πώληση αμέσως μόλις τελείωνε η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ.
Τι είδους ενεργειακή πολιτική θελουμε
Αυτό ακριβώς το "πάτημα" που δίνει η μαθηματική μετάθεση προς τα πίσω για ΔΕΠΑ- ΕΛΠΕ, σε συδυασμό με το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση για μια σειρά θεμάτων με τους πιστωτές είναι ακόμη ανοικτή, έχουν σαν αποτέλεσμα η κυβέρνηση να δέχεται τα τελευταία 24ωρα εισηγήσεις επανεξέτασης των ενεργειακών ιδιωτικοποιήσεων. Τι είδους ενεργειακή πολιτική θέλουμε να ακολουθήσουμε, ποιός είναι ο στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας, πως μπορούμε να διατηρήσουμε υπό δημόσιο έλεγχο τα δίκτυα και κομβικού χαρακτήρα εταιρείες, είναι μερικά από τα ερωτήματα που έχουν μπει στο τραπέζι.
Δεν σημαίνει ότι οι παραπάνω σκέψεις έχουν μετουσιωθεί σε κεντρική πολιτική απόφαση, ούτε ότι αν όντως η κυβέρνηση αποφασίσει πως επιθυμεί ένα διαφορετικό μοντέλο, στα πρότυπα εκείνου του Πάνου Σκουρλέτη, θα καταφέρει και να πείσει τους δανειστές. Δεν σημαίνει όμως και ότι δεν σκέφτεται να το προσπαθήσει. Ανεξάρτητα αν είχε επιχειρηθεί κάτι παρόμοιο παλαιότερα επί θητείας Σκουρλέτη, τώρα φαίνεται ότι καταβάλλεται προσπάθεια το σκηνικό να διευρυνθεί, σε επίπεδο που να ξεφεύγει από τα στενά όρια του υπουργείου Ενέργειας.
Στις επαφές που έγιναν για το θέμα αυτό τις προηγούμενες ημέρες, οι πληροφορίες λένε ότι η άποψη να επανακαθορίσουμε την πολιτική μας ως προς τις κρατικές ενεργειακές εταιρείες βρήκε ευήκοα ώτα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχουν ληφθεί και αποφάσεις. Πριν αυτό γίνει, όπως λένε οι ίδιες πηγές, θα ακολουθήσουν κι άλλες συναντήσεις τις εβδομάδες που ακολουθούν ανάμεσα σε στελέχη του Μαξίμου, του υπ. Ενέργειας και των κρατικών ενεργειακών εταιρειών.
Πρώτο δείγμα μέσα στα επόμενα 24ωρα
Οσο για τους δανειστές, ένα πρώτο δείγμα των προθέσεών τους μπορεί να δοθεί μέσα στα αμέσως επόμενα 24ωρα- ίσως και σήμερα λένε κάποιες πηγές- εφόσον συζητηθεί με την ελληνική πλευρά η τύχη της υπόθεσης ΔΕΣΦΑ. Η επιμονή τους ή μη στην ιδιωτικοποίηση του 66% θα αποτελέσει ένα πρώτο δείγμα γραφής για την κυβέρνηση.
Η συλλογιστική πάντως του επανακαθορισμού της ενεργειακής πολιτικής θυμίζει σε πολλά το σκεπτικό του πρώην υπ. Ενέργειας. Αλλωστε και ο υπ. Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης δεν είναι υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων, και ενδεικτική είναι η στάση που είχε τηρήσει ως υπ.Οικονομίας στο θέμα των περιφερειακών αεροδρομίων.
Η άποψη όσων υπερασπίζονται ένα άλλο μοντέλο πολιτικής, είναι ότι σε μια αγορά που ούτως ή άλλως ανοίγει στον ανταγωνισμό με ταχύτατους ρυθμούς, γιατί η Ελλάδα να μη μπορεί να διαμορφώσει ένα συνολικό σχέδιο για τις ενεργειακές εταιρείες του Δημοσίου, βασισμένο στη λογική της "αξιοποίησης" που χαρακτηρίζει το νέο Υπερ-Ταμείο. Αντί για παράδειγμα να πουληθεί το 35% που διαθέτει το Δημόσιο στα ΕΛΠΕ, η εταιρεία να ενισχυθεί διευρύνοντας τις δραστηριότητές της, και κρατώντας τις συμμετοχές που έχει στο φυσικό αέριο, δηλαδή το 35% που έχει στη ΔΕΠΑ και το αντίστοιχο 35% που έχει στον ΔΕΣΦΑ Αντί να πουληθεί το 65% της ΔΕΠΑ σε ιδιώτη, να εισαχθεί ποσοστό της εταιρείας στο χρηματιστήριο ή να διερευνηθούν άλλες δυνατότητες ανάπτυξης.
Κερδίζει χρόνο
Βέβαια, άλλο οι σκέψεις-εισηγήσεις, και άλλο το μνημόνιο. Στο Μαξίμου γνωρίζουν πως οι δανειστές πολύ δύσκολα θα δεχθούν ξήλωμα του εγκεκριμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, και ότι έχουν ήδη εκδηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν την αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε τέτοια πρόθεση.
Καλώς ή κακώς, ακόμη και αν οι εξελίξεις στο ΔΕΣΦΑ πάνε πίσω τις ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις, αυτές θα συμβάλουν καθοριστικά στους ποσοτικούς στόχους για είσπραξη 2,2 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις το 2018, όπως γράφει το προσχέδιο της συμφωνίας με τους δανειστές.
Βέβαια υπάρχει και μια άλλη πολιτική ανάγνωση. Με την εξέλιξη στο ΔΕΣΦΑ, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο, ενώ μόνο το γεγονός ότι κρίσιμες ιδιωτικοποιήσεις μετατίθενται για αργότερα είναι για την ίδια επιτυχία. Και αν κάποια στιγμή, ο μη γένοιτο, οδηγηθούμε μέσα στο 2017 σε εκλογές, τη καυτή πατάτα θα κληθεί να διαχειρισθεί κάποια επόμενη κυβέρνηση, όχι η ίδια.
http://energypress.gr/news/deyteres-skepseis-kanoyn-sti-kyvernisi-gia-programma-ton-energeiakon-idiotikopoiiseon
Εκτός λοιπόν από τα σενάρια πώλησης ενός μειοψηφικού πακέτου του διαχειριστή, στις ίδιες συναντήσεις τέθηκε και το γεγονός ότι βρέξει -χιονίσει, η προκήρυξη νέου διαγωνισμού για το ΔΕΣΦΑ μεταθέτει χρονικά προς τα πίσω τις
ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΠΑ (65%) και των ΕΛΠΕ (35%).
Διότι για να αποκρατικοποιηθεί η ΔΕΠΑ, πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η πώληση του όποιου ποσοστού της κατά 100% θυγατρικής της (ΔΕΣΦΑ), προκειμένου ο πωλητής και οι δυνητικοί αγοραστές να ξέρουν τι ακριβώς πωλείται. Το αυτό ισχύει και με το ποσοστό του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ -που κατέχουν το 35% του ΔΕΣΦΑ- και που λογικά θα έβγαινε προς πώληση αμέσως μόλις τελείωνε η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ.
Τι είδους ενεργειακή πολιτική θελουμε
Αυτό ακριβώς το "πάτημα" που δίνει η μαθηματική μετάθεση προς τα πίσω για ΔΕΠΑ- ΕΛΠΕ, σε συδυασμό με το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση για μια σειρά θεμάτων με τους πιστωτές είναι ακόμη ανοικτή, έχουν σαν αποτέλεσμα η κυβέρνηση να δέχεται τα τελευταία 24ωρα εισηγήσεις επανεξέτασης των ενεργειακών ιδιωτικοποιήσεων. Τι είδους ενεργειακή πολιτική θέλουμε να ακολουθήσουμε, ποιός είναι ο στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας, πως μπορούμε να διατηρήσουμε υπό δημόσιο έλεγχο τα δίκτυα και κομβικού χαρακτήρα εταιρείες, είναι μερικά από τα ερωτήματα που έχουν μπει στο τραπέζι.
Δεν σημαίνει ότι οι παραπάνω σκέψεις έχουν μετουσιωθεί σε κεντρική πολιτική απόφαση, ούτε ότι αν όντως η κυβέρνηση αποφασίσει πως επιθυμεί ένα διαφορετικό μοντέλο, στα πρότυπα εκείνου του Πάνου Σκουρλέτη, θα καταφέρει και να πείσει τους δανειστές. Δεν σημαίνει όμως και ότι δεν σκέφτεται να το προσπαθήσει. Ανεξάρτητα αν είχε επιχειρηθεί κάτι παρόμοιο παλαιότερα επί θητείας Σκουρλέτη, τώρα φαίνεται ότι καταβάλλεται προσπάθεια το σκηνικό να διευρυνθεί, σε επίπεδο που να ξεφεύγει από τα στενά όρια του υπουργείου Ενέργειας.
Στις επαφές που έγιναν για το θέμα αυτό τις προηγούμενες ημέρες, οι πληροφορίες λένε ότι η άποψη να επανακαθορίσουμε την πολιτική μας ως προς τις κρατικές ενεργειακές εταιρείες βρήκε ευήκοα ώτα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχουν ληφθεί και αποφάσεις. Πριν αυτό γίνει, όπως λένε οι ίδιες πηγές, θα ακολουθήσουν κι άλλες συναντήσεις τις εβδομάδες που ακολουθούν ανάμεσα σε στελέχη του Μαξίμου, του υπ. Ενέργειας και των κρατικών ενεργειακών εταιρειών.
Πρώτο δείγμα μέσα στα επόμενα 24ωρα
Οσο για τους δανειστές, ένα πρώτο δείγμα των προθέσεών τους μπορεί να δοθεί μέσα στα αμέσως επόμενα 24ωρα- ίσως και σήμερα λένε κάποιες πηγές- εφόσον συζητηθεί με την ελληνική πλευρά η τύχη της υπόθεσης ΔΕΣΦΑ. Η επιμονή τους ή μη στην ιδιωτικοποίηση του 66% θα αποτελέσει ένα πρώτο δείγμα γραφής για την κυβέρνηση.
Η συλλογιστική πάντως του επανακαθορισμού της ενεργειακής πολιτικής θυμίζει σε πολλά το σκεπτικό του πρώην υπ. Ενέργειας. Αλλωστε και ο υπ. Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης δεν είναι υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων, και ενδεικτική είναι η στάση που είχε τηρήσει ως υπ.Οικονομίας στο θέμα των περιφερειακών αεροδρομίων.
Η άποψη όσων υπερασπίζονται ένα άλλο μοντέλο πολιτικής, είναι ότι σε μια αγορά που ούτως ή άλλως ανοίγει στον ανταγωνισμό με ταχύτατους ρυθμούς, γιατί η Ελλάδα να μη μπορεί να διαμορφώσει ένα συνολικό σχέδιο για τις ενεργειακές εταιρείες του Δημοσίου, βασισμένο στη λογική της "αξιοποίησης" που χαρακτηρίζει το νέο Υπερ-Ταμείο. Αντί για παράδειγμα να πουληθεί το 35% που διαθέτει το Δημόσιο στα ΕΛΠΕ, η εταιρεία να ενισχυθεί διευρύνοντας τις δραστηριότητές της, και κρατώντας τις συμμετοχές που έχει στο φυσικό αέριο, δηλαδή το 35% που έχει στη ΔΕΠΑ και το αντίστοιχο 35% που έχει στον ΔΕΣΦΑ Αντί να πουληθεί το 65% της ΔΕΠΑ σε ιδιώτη, να εισαχθεί ποσοστό της εταιρείας στο χρηματιστήριο ή να διερευνηθούν άλλες δυνατότητες ανάπτυξης.
Κερδίζει χρόνο
Βέβαια, άλλο οι σκέψεις-εισηγήσεις, και άλλο το μνημόνιο. Στο Μαξίμου γνωρίζουν πως οι δανειστές πολύ δύσκολα θα δεχθούν ξήλωμα του εγκεκριμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, και ότι έχουν ήδη εκδηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν την αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε τέτοια πρόθεση.
Καλώς ή κακώς, ακόμη και αν οι εξελίξεις στο ΔΕΣΦΑ πάνε πίσω τις ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις, αυτές θα συμβάλουν καθοριστικά στους ποσοτικούς στόχους για είσπραξη 2,2 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις το 2018, όπως γράφει το προσχέδιο της συμφωνίας με τους δανειστές.
Βέβαια υπάρχει και μια άλλη πολιτική ανάγνωση. Με την εξέλιξη στο ΔΕΣΦΑ, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο, ενώ μόνο το γεγονός ότι κρίσιμες ιδιωτικοποιήσεις μετατίθενται για αργότερα είναι για την ίδια επιτυχία. Και αν κάποια στιγμή, ο μη γένοιτο, οδηγηθούμε μέσα στο 2017 σε εκλογές, τη καυτή πατάτα θα κληθεί να διαχειρισθεί κάποια επόμενη κυβέρνηση, όχι η ίδια.
http://energypress.gr/news/deyteres-skepseis-kanoyn-sti-kyvernisi-gia-programma-ton-energeiakon-idiotikopoiiseon
